Nauczyciel liceum konstruuje bombę atomową, czym następnie terroryzuje japońskie społeczeństwo, wymuszając na władzach spełnienie mniej lub bardziej absurdalnych żądań (jak np. koncert zbanowanych w Japonii Rolling Stonesów), choć tym co zdaje się interesuje go przede wszystkim jest rozgrywka z poznanym przypadkowo pewnym efektownym policjantem. Niesubtelnie uderzający w traumę tego konkretnego społeczeństwa 2,5-godzinny film Hasegawy długo ogląda się jak japoński odpowiednik amerykańskiego kina kontestacyjnego z lat 60/70., na co nie bez wpływu jest fakt, że współautorem scenariusza jest Amerykanin Leonard Schrader (brat słynnego Paula Schradera). Ale jako skończona całość "The Man Who Stole the Sun" okazuje się być filmem zbyt osobnym, by dać się łatwo zaszufladkować. Stale zmieniający ton z serio na mniej serio i z powrotem, a w ostatnich kilkudziesięciu minutach przekształcający się w brawurowo kino akcji w swoim szaleństwie wyraźnie prekursorskie względem późniejszych dokonań Takashiego Miike, jest orzeźwiająco niepokorny, bardzo dwuznaczny, a ostatecznie również mocno anarchistyczny w swojej końcowej wymowie.