Bunta Sugawara

Japoński aktor Bunta Sugawara przyszedł na świat 16 sierpnia 1933 roku w Sendai na północy kraju. Jego rodzice rozwiedli się gdy miał 4 lata, po czym przeprowadził się do Tokio z ojcem i macochą. Wkroczywszy w dorosłość podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Waseda, z których został wyrzucony na drugim roku, jako że nie było go stać na czesne. Aby zarobić na życie, zaczął pracować jako model. W 1956 roku zagrał swoją pierwszą rolę w filmie "Aishu no machi ni kiri ga furu". Zauważony przez wytwórnię Shintoho, otrzymywał w niej główne role mimo braku doświadczenia. Gdy studio ogłosiło bankructwo w 1961 roku, zasilił szeregi Shochiku, gdzie znalazł się w obsadzie "Shamisen to otobai" Shinody, lecz szybko z niej wypadł spóźniając się na plan po całonocnej popijawie. Stworzył też bardzo dobrą kreację w "Shito no Densetsu" Kinoshity, jednak obraz nie odniósł sukcesu. Rozczarowany niskimi zarobkami i słabymi rolami, Sugawara przeszedł do studia Toei w roku 1967.

W nowej wytwórni debiutował w dziesiątej części cyklu Więzienie Abashiri ("Abashiri bangaichi: Fubuki no tôsô"). Status gwiazdy zaczął zdobywać dzięki nowej serii filmów o współczesnej yakuzie. Największym uznaniem cieszyła się ostatnia część cyklu, "Gendai yakuza: hito-kiri yota", wyreżyserowana przez Kinjiego Fukasaku. Rok później duet Sugawara-Fukasaku zyskał wielką sławę dzięki 5-częściowej, opartej na faktach epickiej opowieści o walkach yakuzy w Hiroszimie, "Jingi naki tatakai" (cykl Akta Yakuzy). Rola w tych filmach okazała się najsłynniejsza w dorobku aktora, zdefiniowała wizerunek wówczas 40-letniego Sugawary. Kolejnym hitem Japończyka była komedia o kierowcach ciężarówek "Torakku yarô: Goiken muyô" (powstało 10 części w 4 lata). Największym sukcesem aktora poza murami Toei był "Taiyô wo nusunda otoko", wyjątkowa mieszanka kina akcji, paranoicznego thrillera i satyry (nagroda Japońskiej Akademii Filmowej za najlepszą rolę drugoplanową). Kilkukrotnie użyczył też swojego głosu w filmach animowanych, m.in. "Spirited Away: W krainie Bogów" i "Wilcze dzieci".

Obok kolegi po fachu Kena Takakury, Sugawara był jednym z filarów kina gatunkowego wytwórni Toei w latach 60. i 70. Specjalizował się w rolach twardzieli, męskich indywidualistów, gangsterów panoszących się po ulicach powojennej Japonii. Niezależnie od tego, czy grał policjantów czy zbirów, jego bohaterowie byli przepełnieni energią mogącą wybuchnąć w każdej chwili. Słowa wystrzeliwał niczym z karabinu, w mgnieniu oka przechodząc od szeptu do krzyku. Nawet wcielając się w szumowiny, Sugawara potrafił przydać im pewnej sympatii, zaciekawić nimi widza. Gdy filmy gangsterskie wyszły z mody i traciły widownię, z łatwością przeszedł w lżejszy, bardziej komediowy repertuar. Wystąpił w niemal 200 produkcjach. W 2012 roku przeszedł na emeryturę, zajmował się pracą w swoim gospodarstwie, promował ekologiczne uprawy. Udzielał się też społecznie, przy pomocy starszym ludziom, wspierając kampanie przeciwko energii atomowej itp. Zmarł w tokijskim szpitalu na raka wątroby 28 listopada 2014 roku.