Pamiętam jak w wieku 7-8 lat oglądałem tę animację w telewizji (albo przynajmniej jej fragment). Wtedy w pamięci zapadły mi 3 rzeczy: scena, kiedy Chihiro z tego błotnego boga wyciąga rower, ostatnia scena z filmu, kiedy rodzice odnajdują swoje auto zarośnięte roślinnością oraz... nieodparte wrażenie, że ten film jest przynajmniej dziwny a nawet trochę straszny.
Dziś strach zamienił się w raczej w zainteresowanie, a wrażenie "dziwności" tej produkcji - w niedosyt :)
Film daje pewnie spore pole do interpretacji, jednak to co ja tutaj widzę, to proces adaptacji do "nowego życia" - czyli zmiany otoczenia, nowego etapu w życiu, czy nawet - jak w samym filmie - zwykłej przeprowadzki (która, jak się okazuje, dla dziecka nie jest taka "zwykła" - stąd moim zdaniem trafność wyboru właśnie młodej postaci na bohaterkę. Jasne, że dzieci odczuwają takie rzeczy bardziej emocjonalnie.)
W nowym miejscu w życiu potrzeba trochę spalić mostów. Nie można za bardzo żyć przeszłością, bo staniemy się jak zjawy, które przemierzają przez życie bez interakcji z teraźniejszością. Trzeba posmakować trochę nieznanego świata, dać mu szansę. Spróbować zaufać ludziom wokół, co może zamienić się w przyjaźnie na całe życie. W tym wszystkim warto też dopilnować, żeby nie stracić swojego "imienia" - czyli tożsamości, na którą przecież składa całość naszych przeszłych doświadczeń. Często w nowym otoczeniu otrzymujemy pewne "łatki", w nowych sytuacjach zachowujemy się inaczej. Ludzie oceniają, przez ten pryzmat nakładają na nas niejako inną tożsamość, która niekoniecznie musi być tym samym imieniem, które zostało nam nadane przy narodzinach ;) Ważne wtem, żeby po prostu być sobą, nie przyklejać do siebie tych "łatek". A niektórym warto dać poznać swoje prawdziwe imię.
Jak pokazuje końcówka filmu, to wszystko wymagaj czasu. I nie ma co tego przyspieszać - z drugiej strony - nie ma co oglądać się za siebie, żeby nie stać się zjawą, która nie jest "ani tam, ani tu".
Sporo motywów w tym filmie intryguje: w jaki sposób Chihiro rozpoznaje, że wśród świń nie ma jej rodziców? i kim jest Bóg Bez Twarzy? Ale niech każdy odkrywa film na własną rękę, warto :)
U mnie film ląduje na dwóch listach: obejrzane i do obejrzenia.